Mijn grote zoon!

Zoals jullie weten woont mijn oudste sinds een paar maanden op zichzelf. En dan ook echt op zichzelf: dus geen tassen met was in de weekenden mee naar mama (die was doen ze zelf!), ze koken zelf (ik zoek gewoon recepten op op internet...) en eigenlijk is er niets te verzinnen wat ze niet zelf doen. En dus ook geen slaappartijen thuis: hij slaapt in zijn eigen huis!
"Ze" zijn zijn mede huisbewoners en hij. Als studenten hebben ze zelf een huis gehuurd. En zorgen met elkaar voor alles. Ja hoor: trots ben ik zeker dat hij dat zomaar even doet!

Maar het is ook raar. Voor mij voelt het toch nog altijd als niet-compleet als we met z'n vijfen aan tafel zitten. Hoewel zelfs dat een zelden voorkomend geval is, omdat manlief als vrachtwagenchauffeur vaak later thuiskomt en er met enige regelmaat ook nog wel eens een Dirk is, die nog thuis moet komen van school. (leve de hoge school met zijn rare schooltijden!)

En wat is het dan heerlijk als hij er wél is!
Gisteravond vierden we Arie's verjaardag (weer, nu voor het echie, zondag voor de visite). Kees was er zondag natuurlijk ook bij. Gisteravond kwam hij ook weer gezellig langs! Ha, lekker, effies mijn "jochie"weer thuis.....Tja, loslaten blijft....al zijn ze honderd, ben ik  bang.....