Mijn dag kan niet meer stuk!

Na een weekje ziekenboeg is jongste opgeknapt en weer naar school. Maar ja, we moeten toch ook vanmiddag nog even inkopen doen in de stad. Dus ook dat gaan we doen. "Natuurlijk" sluiten we af bij de Mac.....voor wat drinken en wat lekkers.
In het piepkleine speelhokje, waar wij naast zitten, is het stampvol met jeugd van zeker een jaar of negen/tien. Ik verbaas me over de onzinnigheid van zoiets.
1. Het was te vol...veel te vol....
2. Het partijtje, wat het overduidelijk was, eh....zijn die niet iets te groot voor zoiets?
3. Ze klommen overal op. Ook op de bovenkant van het speeltoestelletje. Wat daar toch echt niet op gemaakt is...lijkt mij.....En pa en moe kijken toe....
4. IN het speeltoestel stonden de  kinderen volgens mij stokstijf...ze kunnen nooit ruimte gehad hebben voor beweging ;-)

Niet alleen ik, maar zelfs mijn mannetje vraagt zich af waar dit op slaat.
Dus merk ik op een gegeven moment op dat ze het van mij niet zouden mogen. Hij is het roerend met me eens....waarop ik laat volgen: Maar ja, wie ben ik....
En wat zegt mijn guppie, terwijl hij zijn hand ophoudt voor een high five: Je bent de liefste moeder van de hele wereld! Smelt....mijn dag kan niet meer stuk!

afb. morguefile