Bedankt voor de sportieve wedstrijd! En toen viel het kwartje.....

Sport....wat moet je ermee? Draait het dan echt allemaal om het winnen? Nou, voor mij dus niet! Het gaat toch in de eerste plaats om lekker bezig te zijn? Zeker bij die kinderen, die op hun vrije zaterdag lekker even willen ballen....kom nou toch!

Eén van mijn mannen heeft twee jaar op voetbal gezeten. De rest taalde er (gelukkig...) niet naar. Voetbal is mijn ding zeker niet, dat is waar. Maar goed, als je eigen binkie op het veld loopt te huppelen wordt het opeens toch leuk.....Maar wel ook coaches die superfanatiek zijn ...ten koste van het plezier van het kind.
Gelukkig had mijn mannetje het na twee jaar ook wel gezien en kwam in aanraking met flagfootball. De jeugdvariant van American football. Wat een verademing! Hier stond ECHT plezier in het spel voorop! Ging het niet goed? Dan werd er langs de kant door de coach met een leuke grijns op zijn gezicht uitgelegd wat de bedoeling wel was. Positief coachen: super. En gewoon vooral: lol maken met elkaar. Wedstrijden was een "rot end" rijden maar nou en?

Basketbal komt hier in huis het meeste voor. Ik vond het zelf altijd een leuke sport. Er werd geklapt voor mooie punten : ook voor die van de tegenstander! En agressieve wedstrijden of coaches vielen gewoon op.....

Maar is daar nu ook verandering in gekomen of hebben we gewoon pech? Wat een weekend op basketbalgebied.
Het begon al vrijdagavond. De senioren hadden een thuiswedstrijd en de jongens vonden het wel wat om even te gaan aanmoedigen. Juist ja......knietjes geven, een zeurende coach en wat al niet meer....Bah. Maar dan hebben we het dus over mannen! Zaterdagochtend had Jan een wedstrijd. Kinderen tot 12 jaar....tegenstanders: vooral meiden. Onze coach baalde al: ai, dat zijn die vreselijke coaches. En ze kreeg gelijk. Wat een wedstrijd. Onze kinderen werden verschillende keren in hun kelen geraakt, een stoot tegen het gebit en nog meer ellende. Gestraft werden ze er niet voor en nog meer agressief gedrag. Grr....en dan wel mutsen over een fel mannetje (drie koppen kleiner dan die grote meiden) van ons. Die niets anders doet dan op de bal afvliegen en NIET op kelen.....
Maar ja, de grootste dader bleek de dochter van de coach, die de boel dus alleen maar opstookte, te zijn. Wij, als ouders, hadden al zoiets van: we stappen op! En zelfs de kinderen vonden het niet leuk meer.
En dus werd de coach na afloop bedankt voor de sportieve wedstrijd....waarom hij daar nou weer boos op reageerde? Blijkbaar viel het kwartje?

afb. morguefile.com

Ook mijn andere basketballers in ons gezin hadden zaterdag een wedstrijd. Manlief was mee, dus wat er precies gebeurde weet ik niet. Maar ook die mopperden...en dat hoor ik al vaker de laatste wedstrijden.

Wat is dat toch? Kunnen we de basketbal, maar ook al die andere sporten niet gewoon leuk houden?
Winnaarsmentaliteit is prima....maar niet ten koste van het plezier in het spel!