Afgelopen vrijdag moest ik weer even stiekem aan Rob denken. Wie Rob is, lees je in "dit blogje".
We waren een daagje naar de Beekse Bergen en we zaten te wachten op onze jongsten die even aan het klauteren waren op een speeltoestel. Aan dezelfde tafel zat een moeder met zo'n klein dreumessie op schoot. Hij vond het geweldig om met zijn handjes op tafel te slaan. Zijn grote blauwe kijkers en zijn tengere bouw deden me aan mijn eigen mannen denken. Ik speelde even gezellig met hem mee en trommelde met mijn handen ook op tafel. Ja, dat werd erg gewaardeerd door het ventje!
Toen Jan, onze trommelaar in opleiding, terug kwam van het klauteren liet hij het ventje nog even een staaltje vingertrommelen op de tafel zien......
Ik kon er niks aan doen: ik moest toch stiekem even denken aan de dromen over een klein Robje.....
afb. morguefile.com |
Nare droom ja, gelukkig werd je wakker.
BeantwoordenVerwijderenaaahhh vreselijke droom,ik kan ook zo vreselijk dromen,echt niet fijn
BeantwoordenVerwijderen