Het is alweer een aantal jaar geleden dat ik op school regelmatig een vrouwtje sprak: Trudy. Ze had zelf drie jongens, net als ik toen. Op een marktje op school stond een moeder met zelfgemaakte poppenkleertjes. Ik stond de leuke kleertjes te bewonderen toen Trudy langs kwam lopen. "Daar hoeven wij niet naar te kijken" snauwde ze mij toe. Wat verwonderd keek ik haar na. Waarom zou ik daar niet naar kijken? Omdat ik toevallig geen meiden heb wil toch nog niet zeggen dat ik het niet leuk vind? Trouwens, mijn jongens hadden ook een pop....gekregen als er een broertje kwam om lekker mee te kunnen doen als mama aan het verzorgen was.
Niet lang daarna bleek Trudy zwanger te zijn en verkondigde tegen jan en alleman dat ze wel hoopte dat het een meisje zou zijn! Was dat de reden dat ze niet naar poppenkleertjes had gekeken? Omdat ze zelf zo graag een meisje wilde? En nam ze dus maar aan dat ik er ook zo over dacht?Nummer vier was inderdaad een meisje....
Toen mijn twee jongsten geboren werden en praktisch iedereen commentaar gaf na de felicitaties over het feit dat het een jongen was.was ik continue mijn kindje(s) aan het verdedigen. Zo voelde het wel. Wat was ik trots en blij met mijn knulletje(s). En nee, ik had niet naar een meisje verlangd. Ik wilde een GEZOND kindje, een lief klein babietje ...en wat was ik blij dat ik geen keus had in het geslacht! Geen flauw idee wat ik dan had moeten kiezen! En waar haalden mensen het lef vandaan om uitlatingen te doen in de trant van: wel jammer hè dat het weer een jongen is... Of nog één: een oppervlakkige bekende vroeg zelfs wat ik dacht toen hij net geboren was! Waar haalden ze het lef vandaan! Deze commentaren hebben mij echt pijn gedaan! Het was alsof mijn kinderen aangevallen werden en als een echte tijgerin verdedigde ik ze....
Maar Trudy bedacht een andere opmerking om te maken over mijn jongensgezin. Terwijl we op het schoolplein stonden te wachten en ze de baby bewonderde zei ze geruststellend tegen me:Ach, je bent ook gewoon een echte jongensmoeder!
Tja....heb me wel even afgevraagd hoe ik dat nou weer op moest vatten. Veel verder dan een "vind je?" kwam ik even niet....
Leuk dat je schrijft over je jongensgezin. Wij hebben ook 5 kids het zijn 3 jongens en 2 meisjes. Lekker een gezellige boel. Meestal, want er is natuurlijk ook wel eens wat.
BeantwoordenVerwijderenJa, en de "buitenwereld" heeft vaak zo haar gedachten/mening.
En soms snap je die gedachten helemaal niet.
Geniet van je gezin!
Bedankt voor je berichtjes op mijn blog, leuk!
Groetjes Willy
En als je dan later als je jongens grote mannen zijn, en je loopt met ze op straat, dan is iedereen jaloers! Mannen vertroetelen overigens hun moeder, dus dat zit bij jou later wel goed!!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig trouwens, als die jongens!
Ik heb gemerkt dat ik steeds meer een echte jongensmoeder ben geworden. En ik kan er zó van genieten, al die mannen aan tafel. Helemaal nu mijn enige dochter nu een jaar uit huis is, zit ik met 9 mannen opgescheept en ik vind het heerlijk. Toch had ik dat 22 jaar geleden niet kunnen vermoeden :-)
BeantwoordenVerwijderen