Een leuke site voor jongensmoeders

Hallo allemaal,

Het is lang gegleden dat ik hier geschreven heb. Geen idee of er dus nog volgers over zijn...maar voor een ieder die dit leest: ik wil jullie graag kennis laten maken met mijn site Voorjongensmoeders.nl.

Sinds 2017 ben ik zzp'er en schrijf ik voor mijn geld. Sinds dit jaar probeer ik mijn geld ook serieus via mijn sites te gaan verdienen. Waarbij Voor Jongensmoeders dus even de belangrijkste is. En ik zat met net te bedenken dat mijn doelgroep natuurlijk ook hier op mijn oude blog te vinden is. Dus daarom toch maar even ook hier de aandacht vragen ;-).

Leuk als jullie komen kijken. Ik zal regelmatig ook hier mijn nieuwe artikelen aankondigen. 

Voor mijn oude volgers even een update over mijn kerels. De oudste twee zijn het huis uit. Kees al bijna tien jaar en woont in onze hoofdstad, op een prachtige locatie. Dirk woont en werkt in een andere stad. Arie gaat over een maand of drie het huis uit, als hij de sleutel krijgt van zijn huis. Jan en Tom zijn dus thuis. Waarbij Jan met zijn afrondende stage bezig is en al een paar jaar ook als zzp'er werkt. 

Goed, zo is iedereen weer op de hoogte! 

Hoe gaat het verder met jullie?

Groetjes van een trotse jongensmama!

(afbeelding Pixabay)

Over dansende stelletjes en stoere jonge werkers

Ik ben trots. Trots op die knullen van me. Gewoon om wie ze zijn en omdat ze lekker mijn zonen zijn! En om de dingen die ze doen. En...en....en...en...

Kees vertelde begin dit jaar, toen hij even gezellig thuis wat kwam drinken, dat hij op dansles was gegaan. Huh..bestaat dat nog? Ooit, in een ver grijs verleden, zijn Harry en ik ook op dansles geweest. Veel meer dan af en toe een foxtrotje op een feestje is het eigenlijk niet meer. Toen we ooit de jongens wilden laten zien dat we echt wel konden rock en rollen belandde ik op de grond in plaats van in de armen van Harry...maar goed, dat was wel lachen voor de mannen natuurlijk 😋.
In onze jeugd hoorde het er gewoon bij: op dansles gaan. Maar ik hoor er nu eigenlijk niet veel meer over. Maar goed, onze Kees is dus met vriendin Ellis op dansles. Pas moesten ze afdansen en zaten wij als trotse ouders aan de kant. Wauw...wat heeft dat jong het goed gedaan! Wat een prachtig stel zo samen. Ze hoorden bij de beste drie! Nou, daar mag je toch trots op zijn, lijkt me!

En dan die stoere jonge werkers. Arie werkt al sinds hij net 13 was geworden bij een buitenkweker. Hij vindt het er ontzettend leuk en werkt er zo vaak als maar kan. Vakantie? Mwah: werken dus! Inmiddels zit hij er dus alweer ruim 4 jaar. Zijn baas zoekt al langere tijd naar nieuw jong personeel. En dus had Jan eigenlijk op voorhand al een baan. Mijn mannetje is op zijn verjaardag maar meteen begonnen! De visite moest maar 's middags komen... En ook hij vindt het ontzettend leuk. Nou, die mannen zijn dus goed bezig!

O ja, Dirk heeft ook verborgen talenten. Zijn wij een avondje weg, komen we thuis en wat denk je? Heeft hij maar even een cake gebakken....zonder ooit echt zulke dingen gemaakt te hebben!

En Tom? Tom is gewoon lekker vakantie aan het vieren. Is gewoon lekker kind aan het zijn...en ook dát is een prestatie om trots op te zijn 😍

foto"s pixabay

Voorjaarsvakantie...en een goedkope bios

Vakantiespreiding: een leuk idee, maar voor gezinnen zoals wij soms ook lastig. We wonen namelijk vlakbij de grens tussen twee 'zones'. En aangezien we nu dus twee verschillende zones hebben waar de jongens op school zitten, loopt het een beetje vreemd met de vakanties. Arie  had vorige week al vrij. Jan en Tom hebben het nu. Dirk loopt het hele jaar stage en heeft helemaal geen vrij....en Kees is trouwens ook aan het werk. 

Dus is het samen dingen doen ook een beetje anders dan anders. Zo hebben we (Tom, Jan en ik) gisteren Dirk bij zijn stage-adres opgehaald en na een macje zijn we daar naar de bios geweest. Normaal gaan we hier vlakbij naar de film, maar nu dus in de grote stad. En wat schetst mijn verbazing: hier is het heel gewoon te doen om in de pauze wat te nuttigen. Ik denk, zonder overdrijven, dat ik nog minder dan de helft kwijt was aan de consumpties! Bij onze gewone biossen (het zijn er twee , die allebei achterlijk duur zijn...) neem ik daarom stiekem zelf de popcorn meestal maar mee...😳

Vandaag met de jongsten gaan bowlen. Alweer niet vlakbij, want die was al vol. Gezellig was het wel. 

Arie had dus vorige week al vrij. Maar dan zie ik hem vaak nog minder, want dan is hij aan het werk! Gelukkig had zijn baas besloten dat er met de storm niet gewerkt zou worden....

Vermaken jullie je nog een beetje? Doen jullie aan carnaval? 

Over storm en bruggen die het niet meer doen...

Ochtendspits in huize Willemsen. Arie heeft deze week vakantie en besloot vandaag ook niet te gaan werken, maar de rest moest nog gewoon naar school/werk. Dirk, die stage loopt en met de bus op en neer gaat, vertrok en stond zo'n tien minuten later weer in de keuken. Verbaasd kijk ik hem aan. Nu komt het heel af en toe wel vaker voor dat de bus niet doet wat het moet doen, maar nu blijkt het een ander probleem: de brug doet het niet. Huh? Wat blijkt: de brug die hij in het dorp over moet fietsen om bij de bus te komen heeft besloten er even heerlijk mee te stoppen...Omrijden is minimaal 5 km en met je fietsje houdt dat toch in dat de bus al làng vertrokken is! Vanwege de voorspelde heftige storm had ik al beloofd om Tom en Jan weg te brengen. Dus ach, dat kon er ook nog wel bij. Tom naar school in het dorp en toen op naar Jan in de naburige grotere plaats. Geen probleem, zou je denken. Tot we bij de brug vlak bij zijn school komen: niet te geloven, ook deze brug vond het nodig om er mee te kappen! Dus dat werd omrijden en als iedereen dat moet doen, snap je het wel. Druk...druk...druk...en o, die vervelende stoplichten bij ál die kruispunten. Het is maar goed dat Dirk vrij variabel kan beslissen welke tijden hij werkt (als hij maar zijn uren maakt). Goed, eindelijk en toch nog op tijd Jan bij school eruit gegooid en toen dus op naar 'the big city' waar Dirk verwacht werd.

afb. pixabay: iets mooier weer....

Ik bedenk me dat ik sneller een andere weg neem dan dat ik in mijn hoofd had en dus sla ik vrolijk linksaf, ik rij nog een stukje en wat denk je? Natuurlijk: voor een brug is de weg afgesloten! Sh...en eigenlijk had ik dat kunnen weten...die weg is al langer afgesloten, alleen kom ik er eigenlijk nooit!

En dus kwam Dirk iets later dan gepland aan op zijn werk. Viel me nog mee trouwens hoe laat het was, want ipv 9 uur was het net half tien geweest. Ik rij blijkbaar toch een stuk sneller dan de bus 😋

En toen ging het stormen. De bruggen deden het ondertussen gelukkig wel weer...maar wat een gekkenhuis bij de school van Jan. Iedereen was blijkbaar gebracht ofzo, want echt alles stond in het straatje vast. Maar goed, ook dat kwam goed.

Wat de storm betreft heb ik nog geen gekke dingen gezien. Hooguit wat takjes en rondtollende lege bloempotjes... En jullie?

Het begin van Frits en een gezellige puber

Het begin is er! Hier dus het begin van het eerste beentje.

Ik heb nu wel in mijn hoofd hoe het moet gaan worden, alleen nu nog even het gaan doen..
De oude kinderstoel staat nog boven. Ik heb al zitten denken of ik daar ergens een plekje voor heb zodat Frits daar kan gaan zitten. Of dat ik "hem"in de schommelstoel zal zetten.



















Jan is ziek thuis. Gisteren kwam er een vriendin op de koffie en wat doet onze Jan? Hij ging niet op de computer, zoals hij meestal doet. Hij ging niet languit op de bank liggen achter de tv en hij verdween niet naar zijn kamer...Hij kwam er gewoon gezellig bij zitten en kletste volop mee. Leuk! Wat wordt hij toch alweer "akelig" groot!

We kunnen aan de slag met 'Frits'.

Eindelijk is de trui af waarvan ik voor- en achterpand haakte en de mouwen breidde. Ik vond dat ik die nu eerst moest afmaken (voor mezelf ) voordat ik weer een nieuw project zou gaan beginnen. Eindelijk gelukt dus...

Ook het vestje voor Frits is klaar....en inmiddels ook bijna de babyslofjes. Ik had er één nodig voor de peuterdienst in de kerk na Kerst, maar dan breien we er nog maar een tweede bij. Leuk als kraamcadeautje of gewoon ook voor Frits...

Maar nu dus Frits zelf nog. Ik heb inmiddels wel rondgeneusd, want zelf verzinnen vind ik meestal leuker om te doen dan stomweg een patroon volgen. Ik heb inmiddels wel een idee voor voeten, benen en lijf. De ramen moeten ook wel lukken. Maar ik moet me nog even buigen over handjes en een mooi gezichtje. Of ga ik voor gewoon een rond hoofd met een big smile erop ofzo.. dát weet ik nog niet helemaal.

Bij het rondsurfen op internet naar babypoppen kwam ik ook terecht bij de rebornpoppen. Wauw...
Wat zijn die akelig echt en mooi (en niet te betalen ;-0  ). Ik heb ze ooit één keer in het echt gezien. Het was tijdens de kerstmarkt in Oberhausen een jaar of drie geleden. Het was zo'n houten huisje als kraampje waar diverse poppen in stonden. Eén zat er bijvoorbeeld op een kinderstoel en je had echt het idee dat er een echt kindje naar je zat te kijken. Eigenlijk was het niet alleen onwijs knap, maar ook gewoon doodeng! En dan uiteraard niet eng omdat het kindje (eh...pop) er eng uitzag ofzo. Maar wel het feit dat het zo echt leek. Nu las ik gisteren dat er in Amerika een veel groter afzetgebied is dan hier en dat ze daar ook echt verkocht worden aan ongewild kinderloze echtparen, bijvoorbeeld. Ze worden gewoon overal mee naar toe genomen. Het neemt dus een soort de plek in van een eigen kind. Mm, dát vind ik misschien nog wel enger ...

(dit kindje is echt echt...  van pixabay)

Maar eerlijk is eerlijk: het is natuurlijk gewoon een vorm van kunst. Wat een werk zit daar in zeg!
Zo mooi zal ik hem breiend niet voor elkaar krijgen 

Mountainbiken

In de herfstvakantie waren we dus op vakantie. Nu heb ik daar nog weinig over verteld, dus bij deze toch even een leuke activiteit....we zijn gaan mountainbiken! We huurden echte mountainbikes op het park en gingen op weg naar een dichtbij gelegen route door het bos. Eerst dronken we ons nog even moed in bij het restaurantje aan het begin (koffie met appelgebak ofzo ;-) ) en toen moest ik er toch aan geloven. Ik sloot de rij...en moest echt mijn best doen om al die gasten bij te kunnen houden. Over een smal paadje, slingerend tussen door bomen door, op een onbekende, totaal andere fiets. Oef. Maar leuk was het wel!

op het park even inrijden

Tot we bij het ruigere stuk van de route kwamen: heuveltje op en af...De jongste maakte kennis met een boom toen hij naar beneden ging en toen een bocht moest nemen. Maar onze kanjer hield er gelukkig niets aan over en ging dapper verder. Harry en ik besloten uiteindelijk toch maar zo slim te zijn om te stoppen, want onze ruggen enzo begonnen knap te protesteren.

De jongens gingen nog even verder....met een hoop lol.
Nu woon ik niet in of bij een bos, dus bij ons vlakbij is het eigenlijk nergens te doen. Beetje jammer, wel, want het zou een leuk familieuitje zijn ;-)

afb. pixabay