Het buitenzwembad is weer open!

Sinds zondag is het openluchtzwembad hier weer geopend.
Dus gistermiddag het er toch maar op gewaagd....
Het was rustig maar het voordeel is wel dat er dan tenminste echt leuk gespeeld kan worden in het water.
Er liepen wel wat bekende kinderen rond dus spelen was geen enkel probleem.

Heb zelf nog een paar baantjes kunnen trekken (bibber..., maar ook wel weer lekker. En ondertussen kon ik toch de jongens in de gaten houden) maar heb me daarna vooral op de kant (in mijn kleren hihi) vermaakt met kijken naar de spelende kids. Die hadden namelijk helemaal geen tijd om met moeders te zwemmen....waar ik met deze temperaturen niet echt om treurde ;-)

Oranje weekend.

 Koningsdag....maar drie Willemsens moesten gewoon werken....
Dus bleef ik over met Dirk, die helemaal niet van die festiviteiten houdt, en de "kleintjes".

's Ochtends bezocht ik de vrijmarkt hier in het dorp. Waar ik toch een paar leuke spulletjes scoorde voor in een nieuw tuinhoekje.

's Middags begon eigenlijk pas het echte koningsdaggevoel. Hier in het dorp vind ik het eerlijk gezegd niet echt veel meer hebben. De vrijmarkt is dan nog wel wat. Maar die dingen die hier leuk gevonden werden zijn allemaal verdwenen en er komt weinig voor terug. Jammer, maar ja.

Sinds een jaar of twee gaan we naar een park in de stad, waar verenigingen een gezellige boel ervan maken. Ook dit jaar ben ik er dus geweest met de jongsten.
Terwijl ik daar praktisch geen enkele bekende tegenkom kan ik van die gezelligheid echt genieten. Waarschijnlijk vooral omdat hier echt een feest voor de kinderen gemaakt wordt. De scouting heeft allerlei leuke activiteiten, zoals kanovaren (joepie, ik mocht dit jaar ook mee peddelen....) en een gigantisch bouwwerk waarvan de kinderen met een kabelbaan over de sloot glijden. Stoer!
Of van die grote "luchtballonen"waar de kinderen in gaan en dan over de sloot wandelen.
Jan is zo ook aan zijn sport gekomen door vorig jaar bij de ze vereniging mee te mogen trainen in het park.
Dit jaar stonden er volgens mij wel minder sportverenigingen maar er stonden heel veel luchtkussen-dingen. In allerlei maten en varianten. Een bezigheid kost niets of meestal 1 bonnetje (80 cent) dus dat mag de pret niet drukken. De hondenschool liet de honden demonstraties geven. Een dansschool liet de kleintjes hun kunsten zien.
Veel mensen hadden hun eigen picknickplekje ingericht tussen alle "attracties". Heerlijk gezellig, vond ik. Enig minpuntje waren de wachttijden, maar ja, daar doe je niks aan.

Eenmaal weer thuis was ook Arie terug van zijn werk. Hij wilde toch nog wel even hier in het dorp naar het plein waar de feesttent staat....ben er met hem geweest maar we waren ook zo weer terug...Er was welgeteld één bezigheid voor de kinderen (met twee fietsen aan elkaar ringsteken) en verder alleen drinkende mensen....sorry, maar daar heb ik dus helemaal niks mee. Even gekletst met mijn zus, die ook al vertelde dat ook haar dochter naar de stad was uitgeweken met haar kindjes....Voor Arie waren er maar twee jongens waar hij even mee kon kletsen.

Gisteren was hier de jaarlijkse oranjeloop. Kijk, dat is dan wel weer leuk. Jan deed mee met de 2 km. Met een vuurrood hoofd finishde hij. Knap hoor, vind het best een hele afstand....

Hoe verdient de bios zijn geld???????

Eén van de dingen die hier een beetje traditie zijn, is ons bioscoopbezoek in een vakantie.
Meestal een film waarvan we de vakantie ervoor een reclame in de bioscoop hebben gezien.
En zoals zo vaak, vroeg ik me ook dit keer weer af hoe zo'n bioscoop kan blijven bestaan....

De plaats waar wij altijd naar de bios gaan heeft twee bioscopen. Eén is echt alleen bioscoop met 4 zalen, de andere is ook theater met 3 bioscoopzalen, maar ook de theaterzaal doet overdag dienst als bioscoop. Daar kunnen uiteraard nog veel meer bezoekers in...

Maar zo heel erg ontzettend vaak is de film waar we heen gaan totaal niet uitverkocht. Sterker nog: vaak zijn we hooguit met een man of tien. En zelfs soms zijn we alleen....

Zo ook deze keer. Als we met vijftien mensen waren, was het veel. Na de twee achterste rijen zat er niks meer....waarvan onze rij alleen maar door ons en twee anderen werd bezet.

Ook de andere filmzalen toonden akelig rustig. Buiten kwam ik een bekende tegen die in de andere bioscoop had gezeten, in de theaterzaal met maar liefst tien man...

Is daarom het eten en drinken zo idioot duur in bioscopen? ;-)

Hoe vol zitten de bioscopen bij jullie?

Feestje...en onweer

Harry's tante en oom zijn 65 jaar getrouwd en dus werden we uitgenodigd voor een gezellig samenzijn in een restaurantje. De mannen bleven alleen thuis. We zaten dichtbij én grote broers zijn immers al zo oud dat de meeste opppasmeiden stukken jonger zouden zijn....
Nu gaat dat altijd prima maar nu zaten we nog maar net toen het begon te onweren. Dus zat ik eigenlijk al op de wip of ik niet naar huis zou gaan....
Jan belde Harry op. Hij was bang...zei Harry dus besloot ik naar huis te gaan.

Toen ik thuis aankwam, zat Jan al te gebaren naar onze hond. Wat bleek: niet hij maar de hond was bang! Haha....als ik dat zo aan Harry vertel ....(hond ligt nu braaf aan mijn voeten...overduidelijk uit zijn doen)

Maar het meest vreemde (en enge) verhaal komt nog. De jongens vertellen me ook dat het brandalarm afging nadat er een harde knal was...Huh? Brandalarm af? Dirk en Arie hadden het hele huis gecheckt en er was niks aan de hand...vreemd. Maar nog vreemder: het alarm werkt op batterijen, dus dan kan het toch ook geen last hebben van een blikseminslag? En aangezien alle apparaten nog werken, lijkt me dat ook niet echt de oorzaak.
Iemand enig idee wat dit dan geweest zou kunnen zijn? Daar ben ik dan toch wel nieuwsgierig naar....

Enne..ik ben blij gewoon thuis te zijn en dat ik nu zelf de boel in de gaten kan houden....

Aviodrome

Tweede paasdag had Harry zowaar vrij en konden we lekker met de mannen op stap.
Dirk en Kees bleven, zoals meestal, thuis.
We besloten naar Aviodrome te gaan in Lelystad. Een jaar of vijf geleden zijn we daar al eens geweest. Arie wist dat uiteraard nog wel maar de jongsten konden zich niet zoveel meer herinneren. Tot we er waren. Toen herinnerde Jan zich ook wel weer wat.

We waren er ergens tussen elf en half twaalf...en werden er uit gebonjourd omdat het tijd was...: we hadden zelfs de ruimtevaart nog niet gehad...

De jongsten deden de tests om een pilotenbrevet te verdienen. Gelukkig lukte dat ook nog.... :-)

Eén van de tests....

Vooral de vliegtuigen waar de jongens bij de cockpit konden waren super in trek...logisch natuurlijk.
De mannen waren allemaal geïnteresseerd, zodat we ook echt de dingen konden bekijken en niet langs het meeste heen scheurden....maar ja, dan kom je dus wel tijd tekort (haha...)

Moet bekennen dat ik niet alleen de vliegtuigen maar ook het oude schipholgebouw erg mooi vond....

Het leuke van dit soort museums vind ik toch wel dat er niet alleen gekeken maar ook gespeeld kan worden. Voor een gezin als de onze (waar de jongens nou eenmaal wat leeftijdsverschil hebben) zijn dit soort dingen ideaal. Zo kan de één spelen terwijl de ander kennis op kan slokken....(of gezellig met pa en moe gaan zitten kletsen in het restaurantje)

Voor herhaling vatbaar! Dat zeker wel!

Jongste wil freerunnen...en ik mag blazen!

Er was vanmiddag sportinstuif in de sporthal. Jongste wilde hier graag heen. Dus wij vanmiddag die kant op.
De aanwezige kinderen werden in vier groepen gedeeld en alle groepen kwamen dus 1 keer bij elk onderdeel.
Jongste begon bij grote skippyballen waar ze verschillende dingen meededen. Stuiteren, er overheen glijden op je buik, omhoog gooien en er dan onderdoor lopen enz.
Daarna was freerunnen aan de beurt, waar het hem eigenlijk allemaal om te doen was. Hij genoot zichtbaar. Springen en klauteren...wat wil je nog meer!
Turnen volgde daarna. Tja, salto's maken is helemaal zijn ding....leve onze trampoline (en ik vind het maar niks... )
Als laatste had hij streetdance.
Terwijl hij bezig was, ben ik snel wat boodschapjes wezen doen in een overvolle supermarkt. Snel thuis brengen want er zat ook ijs bij...en ja hoor...alcoholcontrole! Nou ja, ik drink nooit (vind het gewoon niet lekker...) dus ach, dat kan het probleem niet zijn. Maar wat ik al dacht, gebeurde. Op de terugweg naar de sporthal mocht ik dus nog een keer...Het is een punt waar regelmatig gecontroleerd wordt en ik heb deze situatie al meer meegemaakt. Toen had ik op de terug weg ook weer dezelfde agent die mij niet herkende...maar deze keer keek ook agent me aan en zei zelf al: volgens mij heb ik u al meer gezien...hihi. Dus mocht ik doorgaan.

Jongste, met een vuurrood hoofd van de inspanning, kwam me direct na afloop vertellen dat hij op freerunnen wilt...Tja, dat wordt moeilijk jongen: op die tijd train je al! Mmmm, dat was balen, maar snappen doet hij het gelukkig wel.

Wel leuk dit soort activiteiten in de vakantie. De basisschool is hier nu nl. dicht tot 6 mei!

Fijne Paasdagen allemaal!

Avifauna heeft aapjes...

Woensdag waren we uitgenodigd bij Avifauna om de "vrijlating"van de halfapen mee te maken. Er lopen nu ook halfaapjes rond in het vogelpark. Woensdag zouden ze voor het eerst vrijgelaten worden met publiek. Ze lopen, net als bij Apenheul, vrij rond! Echt super.
Omdat we een abonnement hebben mochten we er woensdag bij zijn. Dit was alleen voor abonnementhouders, pers e.d. Donderdag was het de eerste dag voor het "gewone" publiek, begreep ik.
Natuurlijk zaten de groten nog op school, maar de basisschool heeft, hiephoi, vrij op woensdagmiddag. Dus togen we gezellig naar het park.
We werden ontvangen met een sapje, in cocktailvorm, en tropisch fruit. Voor de kinderen waren flesjes met één of ander bubbeldrankje. Een viertal mensen stonden Afrikaanse muziek te maken met o.a. djembé's (hoe schrijf je zoiets?) Echt leuk.

Na een praatje door een meneer (ehm....geen flauw idee, directeur?) kreeg de verzorgster de microfoon. En terwijl zij over de diertjes vertelde, werden de maki's vrijgelaten. De ringstaartmaki's genoten direct van het eten wat er lag én de zon.

Met de pers op de achtergrond....

De rode maki's vonden het allemaal wat enger..Eén was zelfs zo bang dat hij over de mensen heen weg spurtte...wat tot het nodige gelach én gegil zorgde. Jan stond er net naast...en schrok toch wel een beetje...

Deze rode maki's vonden het wel best....

Toen we wegliepen, liep het diertje vlakbij de uitgang van zijn "terrein". Hij liep heel goed alles in de gaten te houden en aan zijn houding was duidelijk te zien dat hij bang was. Zielig! Hoop dat het beestje snel went!

Maar hij vond het niks....

Natuurlijk konden we de speeltuin niet overslaan....
Dus zat ik al snel heerlijk in het zonnetje de speeltuin gade te slaan....én mocht ik mee de botsauto's in!

En de aapjes? Die gaan we vast snel weer opzoeken!

Kweker in spé

Arie werkt sinds hij 13 is bij een buitenkweker. En vanaf het allereerste moment is hij enthousiast!
Hij mijmert al over een eigen kwekerij (dus houdt hij zijn oom, de boomkweker, in de gaten....)
en raakt niet uitgepraat over zijn werk.
Vakantie? Lekker niks doen? Vergeet het maar. Hij werkt fulltime bij de kweker....alleen als wij een daagje weg plannen wil meneer dan wel vrij nemen...

Nadat ik tegen de moeder van zijn baas had verteld dat hij het zo leuk vindt dat hij zelf kweker wil worden, is ook zijn baas enthousiast aan het meedenken....hihi, hij krijgt nu al tips hoe hij dat aan moet pakken. Tja, dat hij pas 14 is en voorlopig nog altijd gewoon scholier is, ach, dat mag de pret niet drukken.

Zo gooide zijn  baas ook planten weg, die hij niet meer in zijn assortiment wilde hebben. Arie mocht er wel van meenemen, want er mankeerde verder nog niks aan...

En dus prijken er nu naast onze fruitbomen ook planten van Arie....(op de foto niet goed te zien, ze zijn nog klein...)

Ik vind zijn enthousiasme wel leuk, eigenlijk. Met tafeltjesavond vroeg zijn biologieleraar wat hij wilde worden...Tja, dan doe je het met kweker natuurlijk wel goed bij zo'n man! :-)

Even een meidendingetje.....: merkkleding voor meiden

Tja, misschien niet echt te verwachten op een blog over zonen...maar toch wil ik graag eens een keer over dochters praten....of eigenlijk: ik wil jullie kennis laten maken met een gloednieuw meisjes kinderkleding merk. Mijn familielid is er bij betrokken en ik help haar graag even met reclame maken.....(tja...)

Het gaat om het merk Lovestation22. Wat ik zelf erg leuk vind is niet alleen de kleding (waar ik niks aan heb hihi) maar ook het hele concept er omheen. Zo staat er op de site een vervolgverhaal van Robin, die elke maand vervolgd wordt. Dierenweetjes en ook leuk: bij ieder verkocht kledingstuk krijgt het WNF 1 euro!



Het merk is pas dit voorjaar begonnen en er komen nog iedere keer nieuwe kledingstukken bij. Met mooie dierenprints, maar ook in leuke kleurtjes.

Mocht je gaan bestellen dan mag ik nog iets leuks vertellen: vul bij crewcode 16WILC in en dan ontvang je een gratis artikel. Op dit moment kan je kiezen uit sjaaltjes maar in de toekomst worden ook dit meer artikelen. En het leuke is: onthou de code, want iedere keer mag je deze gebruiken bij je bestelling!
Je vindt ze hier!

Tafeltjesavond

Oef, vanavond is het weer zover. Tafeltjesavond op de middelbare school.
Strak geregeld (daar mogen ze op zich op de basisschool nog wel een voorbeeld aan nemen...daar zit je soms écht lang te wachten...) maar wel erg krap gepland...
Maar liefst 8 minuten krijg je...véél te kort als je echt iets te bepraten hebt. En in die 8 minuten moet je vaak ook nog zorgen dat je van het ene lokaal in de andere ziet te komen, wat dus ook weer tijd kost.

Manlief moet werken, dus ik mag alleen. Maar sinds een jaar of twee wordt er vanuit school gevraagd kind mee te nemen. Gelukkig vindt zoon het prima..en gaat dus mee.

Dit keer geen aansluitende gesprekken maar zelfs twee beurten tussen gesprek 2 en 3. Mooi tijd voor een bakkie koffie :-)

Op de basisschool ken je de leerkrachten persoonlijk. Dat kan een nadeel zijn (hihi) maar zelf vind ik dat altijd wel prettig. Zo wordt het vaak een gezellig gesprek over je kind waarbij je allebei (zowel leerkracht als ouder) gewoon je verhaal kan doen.
Hoe anders op zo'n middelbare school. De meeste leerkrachten zijn vreemden voor je. En vooral: sommige leerkrachten zijn zo totaal niet vriendelijk...dat ik me levendig voor kan stellen dat mijn puberzonen daar van balen...en voel ik me zelf soms net weer een schoolkind.

Wat een verademing zijn dan sommige leerkrachten. Positief, vriendelijk, opbouwend...bedoel maar: daar heb je tenminste iets aan! En niet alleen ik, maar zeker mijn kind! Soms vraag ik me weleens af of sommige leerkrachten niet eens een cursusje positieve psychologie zouden moeten krijgen.....

Trots zijn....

Mijn huidige pubertje is zó veranderd. Van een verlegen, stil manneke op school en bij anderen is hij uitgegroeid tot de grote entertainer. Ik zie anderen al glimlachen als ze hem zien...hoe hij het doet, ik weet het niet, maar iedereen moet lachen om zijn malle opmerkingen. En ja, ik ook!

Ook thuis maakt hij de boel vaak aan het lachen. (en ja, hij is een echte puber....dus er komen ook andere buien langs...hihi)

Waar hij vroeger echt niet op de voorgrond trad, doet hij dat nu dus juist met plezier.
En dus heeft hij een hoofdrol in onze musical van de kerk. En alsof dat nog niet het enige is....hij mag dus ook diverse keren alleen zingen! Stiekem was ik stomverbaasd toen hij aangaf dit wel te willen!

Ook jan doet mee (en ik, maar dat wisten jullie al...). Hij mag samen met nog een meisje en een moeder het verhaal eigenlijk uitleggen. Ze zijn dus ook behoorlijk veel te zien! Meisje en hij spelen dus broer en zus én zitten in reallife bij elkaar in de klas. Omdat ze elkaar nu ook broer en zus noemen leidt dit tot komische situaties! Medeleerlingen kijken dan ook raar op als ze elkaar groeten als : ha broertje enzo. Wat ons uiteraard op de lachspieren werkt. :)

Bij het oefenen sta ik stiekem apetrots te wezen op die mannen van mij. Die daar toch maar mooi hun ding staan te doen! En tja, helaas (nou ja...) kan Arie het niet laten om af en toe gekke bekken naar me trekken waardoor ik niet meer kan doen wat ik eigenlijk moet doen: serieus mijn rol spelen....nou ja, als we voor het echie gaan neem ik aan dat hij dat niet doet......

Leuk, die give-away's!

Ik ben meestal niet zo goed in dingen winnen....het meeste gaat aan mijn neus voorbij!
Maar die give away's..hihi...die lukken me zo af en toe wél. In ruim een jaar dat ik nu via blogspot blog, heb ik deze week mijn derde prijs al te pakken. En die laatste puur omdat ik toevallig de 13e volger oid was...
En als ik nu aan heel veel mee zou doen...maar dat valt eigenlijk best wel mee.
Mijn prijs nu is een boek, én ja, daar hou ik wel van.
Het was bij maaikeswritersblog

Net kwam ik een fijne tegen op homelifestyle01
Heb toch maar weer de stoute schoenen aangetrokken....
Zo'n prijs komt wel van pas, ja toch?!

Ze doet het omdat ze 1000 volgers heeft. Knap hoor...daar kan ik nog lang niet aan tippelen!

Spelen in de tuin...

Wauw...gistermiddag was het zowaar weer eens een ouderwetse buitenspeelmiddag....
De hele winter bleef het buiten spelen toch behoorlijk beperkt, eigenlijk. We wonen niet in een woonwijk, dus even de straat op is er hier niet bij. Buitenspelen gebeurde natuurlijk best weleens, vooral met vriendjes die met grote regelmaat (er zijn van die weken iedere dag) over de vloer komen. Maar de meeste tijd was het toch wel vooral binnen spelen.

Met het mooie weer is meteen de trampoline weer in trek. Dus hiephoi, het beeldscherm legt het nu regelmatig af tegen dat ronde zwarte ding buiten. Jippie! :-)

En gisterenmiddag was er een vriendje...én leek het de mannen wel leuk om het tentje tevoorschijn te toveren.. Dus zo gezegd, zo gedaan. De kereltjes hebben erin wat gedronken en gegeten...en ik had het heerlijke gevoel dat het zomer is......

Vriendje, die zo af en toe langs komt, herinnerde zich de lange glijbaan van een vorige speelsessie in de zomer. Hij hoopte al dat hij dan weer mag komen! Hihi, tja, buiten wonen heeft ook zo z'n voordelen met spelen. Nadeel is idd dat alles altijd afgesproken moet worden. Maar voordeel dat we meer ruimte hebben en er dus eigenlijk heel wat meer kan....en dat weten de vriendjes meestal wel te waarderen!

De baan waar vriendje zich op verheugt....